Κατελής Βίγκλας, «Ο Μύθος του Ερμή του Τρισμέγιστου. Ο Ερμητισμός κατά την Αναγέννηση», ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Περίοδος Β’, τεύχος 128, Ιούλιος 2013, 11-23.
Πρβλ. Κατελής Βίγκλας, Βυζαντινοί και Αναγεννησιακοί φιλόσοφοι. Όψεις του έργου και της ζωής τους. Μελετήματα, Εκδοτικός Οίκος Κ. & Μ. Αντ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2019, 151-170.
Περίληψη
Τα «Ερμητικά Κείμενα» γράφτηκαν τον 2ο και 3ο αιώνα μ.Χ., και επανήλθαν στο προσκήνιο κατά την περίοδο της Αναγέννησης. Ωστόσο, επικρατούσε η αντίληψη ότι συγγραφέας τους ήταν ένας Αιγύπτιος ιερέας, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, που έζησε πριν τα κλασικά χρόνια, ταυτιζόμενος ενίοτε με τον αιγυπτιακό θεό Θωτ. Η ορθή χρονολόγησή τους, που πραγματοποιήθηκε το 1614, δεν άλλαξε κάτι στους κύκλους των λογίων που ασχολούντο με θέματα του ερμητισμού. Οι αναγεννησιακοί λόγιοι ανακάλυψαν στα κείμενα αυτά μια μαγική εμπειρία ανόδου και καθόδου της ψυχής μέσω της «χρυσής αλύσου» των τριών κόσμων: του γήινου, του ουράνιου και του νοητού. Θεωρούσαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα οδηγούντο στην τελειοποίηση των απόκρυφων επιστημών και στον έλεγχο των κοσμικών δυνάμεων προς όφελος του ανθρώπου.
Λέξεις κλειδιά: Ερμητισμός, Αναγέννηση, Κόζιμο των Μεδίκων, Μαρσίλιο Φιτσίνο, Πίκο ντε λα Μιραντόλα, χρονολόγηση, Τζορντάνο Μπρούνο, χρυσή άλυσος, Ρόμπερτ Φλαντ, Παράκελσος