«Δύο ερμηνευτικές προσεγγίσεις του Émile Bréhier στο έργο του Πλωτίνου», ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ 2012, 1-7.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η ερμηνεία του έργου του Πλωτίνου από τον Εμίλ Μπρεγιέ χαρακτηρίζεται από δύο θεμελιώδεις άξονες: καταρχήν, από την τάση να δειχτεί η επιρροή της ινδικής φιλοσοφίας, και δεύτερον, από την υιοθέτηση της εγελιανής θέσης, στηριγμένης σε μία απόλυτη νοησιαρχία. Αυτοί οι δύο άξονες συγκλίνουν στο μέτρο που, από τη μία, η θέση περί της εγελιανής νοησιαρχίας του Μπρεγιέ δεν οδηγείται στα άκρα, διότι η ένωση του εαυτού με το Ένα προϋποθέτει την υπέρβαση του Είναι και του Νου∙ από την άλλη πλευρά, στο μέτρο που η μυστική έκσταση σύμφωνα με τον Πλωτίνο στηρίζεται στην προετοιμασία διαμέσου των λογικών κατηγοριών, χωρίς να συνεπάγεται αναγκαστικά τη διάλυση του εαυτού στο άπειρο του Επέκεινα, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της ανατολικής φιλοσοφίας. 

Λέξεις κλειδιά: Νεοπλατωνισμός, Οριενταλισμός, Εγελιανισμός, έκσταση, νοησιαρχία

« Approches interprétatives de l’ oeuvre de Plotin par Émile Bréhier »

Par Katelis Viglas

Résumé

L’ interprétation de l’oeuvre de Plotin par Émile Bréhier est caractérisé par deux axes fondamentaux: en premier, par l’effort de prouver l’ influence de la philosophie Indienne sur cette oeuvre, et en seconde, par l’ adoption de la position hégélienne de l’ interprétation, basée sur un intellectualisme absolu. Ces deux axes convergent dans la mesure où, d’ un part, la forme de l’ intellectualisme hégélien de Bréhier ne se pousse à bout, car l’ union de soi avec l’ Un présuppose la transcendence de l’ être et de l’ intelligence; d’ autre part, dans la mesure où l’ extase mystique selon Plotin est basée sur la préparation à travers les catégories logiques, qui n’ implique pas nécessairement la dissolution de soi à l’ infinité du divin au-delà, comme c’ est le cas dans la philosophie orientale. 

Mots-clés: Néoplatonisme, Orientalisme, Hegelianisme, extase, Intellectualisme