«Η Κάθετη Δυναμική των Ιδεών των Επιμέρους Όντων και η Θεωρία της Αλήθειας κατά τον Πλωτίνο», SIGNUM. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Εφαρμοσμένων Επιστημών Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών. Τμήμα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, (2010) – (Summary in English).

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο φιλόσοφος Πλωτίνος, εξελίσσοντας τον Πλατωνισμό του και ενώνοντάς τον με τη στωική άποψη (ότι κάθε ατομικό ον διαφέρει ουσιαστικά από κάθε άλλο), υποστήριξε ότι κάθε άτομο ή πράγμα προϋποθέτει μία Ιδέα ή Είδος. Η θεωρία αυτή λαμβάνει υπ’ όψιν τα δυναμικά χαρακτηριστικά της πραγματικότητας μη περιοριζόμενη στην αμφισήμαντη σχέση ιδεών-όντων ή σε μία σταθερή δομοκρατία των ιδεών, αλλά προεκτείνει τη δυναμική αντιπροσώπευσης των όντων στη κάθετη κλίμακα γενικότητας, ενότητας και αφαιρετικότητας, συμπεριλαμβάνοντας βάσει της ψυχικής ολότητας και συμπάθειας του παντός όλα τα αισθητά όντα, ανθρώπους και πράγματα. Με τη στήριξή της σε δύο άξονες: στην οντολογική αναβάθμιση που επιτυγχάνει η ανοδική πορεία από το είδος στο γένος και τη δραστηριοποίηση της ζώσας αυτοσκοπίας στο επίπεδο του νου, προσπαθεί όχι μόνο να επιβεβαιώσει την αντιστοίχηση της πολυμορφίας των όντων στη βαθμιαία αύξηση της ενότητας των υποστάσεων, αλλά και να συστήσει ένα μοντέλο ερμηνείας του πραγματικού, στηριγμένο σε μία ενοποιό αρχή, η οποία αν και το συστήνει, ταυτόχρονα βρίσκεται πέραν της δυνατότητας προσδιορισμού.