“Το γράμμα Μ. στο ψευδώνυμο του Καραγάτση ως σύμβολο της ποιητικότητας και της διαφοράς”, Διαπολιτισμός. Ελληνικό ηλεκτρονικό περιοδικό για τη Λογοτεχνία. (30.11.2010).
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αν και πολύ συχνά αναφέρονταν το μυστήριο και η αινιγματικότητα, στα οποία παρέπεμπε η επιλογή του γράμματος Μ. στο ψευδώνυμο του Καραγάτση, κάθε προσπάθεια ερμηνείας και αποκρυπτογράφησης του νοήματος που έκρυβε, οδηγείτο στην πιθανολογία. Έλειπε μία αναφορά σε ρητή δήλωση περί των πραγματικών προθέσεων του συγγραφέα, μία εκμυστήρευση που θα έλυνε το θέμα. Όμως το μυστηριώδες του γράμματος Μ. δεν θα μπορέσει να εξαλειφθεί, διότι ο Καραγάτσης δεν δήλωσε ποτέ δημόσια ποια η σημασία του. Συχνά ο συγγραφέας δεν κρύβει απλώς τις προθέσεις των επιλογών του, αλλά τις συγκαλύπτει ή τις μεταμφιέζει. Απόκειται στον ερμηνευτή του λογοτεχνικού έργου να ανακαλύψει τις λανθάνουσες σημασίες της σκέψης και της γλώσσας, ακόμη και αυτής της περιπαικτικής και φαινομενικά αινιγματικής επιλογής του αρχικού γράμματος Μ. πριν από το ψευδώνυμο Καραγάτσης.
Η ερμηνευτική προσέγγιση του γράμματος Μ. θα λάβει υπ’ όψιν την ένταξη των ασυνείδητων δυνάμεων που υποκρύπτει, στον κόσμο της Μαγείας και του Μυστηρίου, σε σχέση προς μία «πρωταρχική σημειακή Μήτρα», όχι απλώς για να τις τονίσει, αλλά για να τις συνδέσει μεταξύ τους και να τις τοποθετήσει στην κλίμακα των όντων, τρόπον τινά ως μία φανταστική ύλη. Με βάση αυτή τη θέση περί αναγωγής στη φαντασία, η μυθοπλασία στο έργο του Καραγάτση θεωρείται ως κοινωνικό και ατομικό αναπλήρωμα, το οποίο, παρόλο που χάνεται σε μία σειρά από ψεύτικες αντανακλάσεις χωρίς νόημα και σκοπό, διαπνέεται ταυτόχρονα από μία ερωτική φορά, μία αναγεννητική και παραγωγική έφεση, για να αντιμετωπίσει την έλλειψη της παρουσίας και την έκλειψη της γνησιότητας σε κάθε προσπάθεια άρθρωσης λόγου που δεν φανερώνει τις προθέσεις του.
Λέξεις κλειδιά: γλώσσα, Μιχάλης, μυστικισμός, ζωτική ορμή, νεοπλατωνισμός, βουλησιαρχία