Στις 12 Οκτωβρίου 2022, απεβίωσε ο σπουδαίος καθηγητής και σοφός μέντοράς μου, Λίνος Μπενάκης, σύζυγος της διάσημης ακαδημαϊκού και πολιτικού Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη. Ο Λίνος ήταν ένας άνθρωπος με πολλές αρετές, όχι μόνο διανοητικές και πνευματικές αλλά και ψυχικές και ηθικές. Πρέπει να δηλώσω ότι διατηρούσα όλα αυτά τα χρόνια, άνω των 25 χρόνων, μια στενή επαγγελματική και πνευματική σχέση με τον μεγάλο άνδρα. Ο τελευταίος με στήριξε πνευματικά και ψυχολογικά σε δύσκολες στιγμές, δηλαδή μου ανύψωνε το ηθικό, καθώς υπήρξε επόπτης των μεταπτυχιακών σπουδών μου στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατά τη δεκαετία του 1990. Έκτοτε ποτέ του δεν με άφησε μόνο μου, υπήρξε για εμένα πολύτιμος βοηθός και φίλος. Ο Λίνος γνώριζε κάθε μου επαγγελματική κίνηση, με προστάτευε εμπράκτως, με συνέδραμε, συνεργαζόμασταν στενά, ο ένας παρηγορούσε τον άλλο και δίναμε συμβουλές ο ένας στον άλλον. Πάντα στάθηκε δίπλα μου, όποτε είχα τη χρεία της σοφίας του. Τώρα περιττό να δηλώσω ότι αισθάνομαι ένα κενό και μια απογοήτευση. Ω! Πόσο μόνος αισθάνομαι τώρα! Έχασα έναν φίλο, έναν αδελφό, έναν πατέρα. Ο Λίνος είναι αναντικατάστατος. Πόσο καλά γνώριζε και κατανοούσε τις εργασίες μου και το έργο μου δεν περιγράφεται με λόγια. Ήταν ένας από τους λίγους ανθρώπους, τους ελάχιστους, με τους οποίους μπορούσα να επικοινωνήσω και να καταστούν κατανοητά αυτά που θα έλεγα, οι σκέψεις και τα διανοήματά μου. Τώρα επικρατεί βουβαμάρα. Τώρα επικρατεί σιγή. Δεν είναι κανείς εκεί. Βέβαια, πάντα ο Λίνος θα είναι στο μυαλό μου, παρών στον τρόπο που σκέφτομαι. Τα βιβλία και τα άρθρα του θα μείνουν στην αιωνιότητα. Πάντα, εγώ και άλλοι, θα ανατρέχουμε σε αυτά, σαν να τον έχουμε απέναντί μας, να μας διδάσκει, ακόμα και ας έχει φύγει…

Επομένως, δεν πρέπει να είμαι απαισιόδοξος. Ο Λίνος με δίδαξε επί σειρά ετών, επί μια ολόκληρη ζωή. Μου έδειξε τον δρόμο, μου είπε τι να κάνω για να πάω μπροστά εγώ και για να πάει μπροστά η χώρα μου. Μου έμαθε πράγματα, όπως του έμαθε κι εκείνον ο δικός του καθηγητής και καθοδηγητής, ο Βασίλειος Τατάκης. Πάντα προς τα άνω, πάντα προς τα υψηλά να στρέφονται ο νους και η ψυχή (ακόμα και το σώμα). Μόνο έτσι δικαιώνεται η ύπαρξη, μόνο έτσι κατορθώνεται η διάρκεια. Αυτό είναι το «μέγιστον μάθημα» του Λίνου Μπενάκη.

Ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν σέβεται κανέναν και τίποτε. Όλους μας αλώνει και μας καταστρέφει στο τέλος. Η μόνη αντίσταση απέναντι στη φθοροποιό επίδραση του χρόνου είναι πνευματικής φύσεως. Μόνο έτσι και τότε μπορούμε να πετύχουμε νίκες. Ο χωροχρόνος διαπερνάται από τις αστραπές του Πνεύματος και φωτίζεται, κυβερνάται και γονιμοποιείται. Η ζωή δεν χάνεται, παρά μόνον όταν εξελισσόμαστε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να βιώνουμε το ταξίδι της ψυχής προς τον Θεό (Per aspera ad astra).

Μέχρι το τέλος, 94 ετών άνθρωπος, ο Λίνος έγραφε και δημοσίευε, χωρίς ανάπαυση, διήγε μια ολόκληρη ζωή μέσα στη δημιουργία και την έρευνα. Υπήρξε ένα αξεπέραστο πρότυπο για εμένα. Ήταν ένας μεγάλος και ενάρετος άνδρας, έτσι τον θυμάμαι πάντα. Δεν σκοπεύω στ’ αλήθεια εδώ να γράψω μια νεκρολογία, παρά μόνο σημειώνω σποραδικές και αυθόρμητες σκέψεις.

Χάρη στο Ιντερνέτ ανοιγόμαστε στο Παγκόσμιο, επικοινωνούμε με κάποιον άλλον στο άλλο άκρο της Γης, συνεργαζόμαστε, δημοσιεύουμε, μαθαίνουμε ξένες γλώσσες, γράφουμε ό,τι θέλουμε, ανοιγόμαστε στο Άπειρο. Η ένωσή μας με το Παγκόσμιο δεν είναι μια ουτοπική ελπίδα, είναι μια πραγματική ελπίδα, ενώ μια άλλη ελπίδα είναι η Επιστημονικότητα. Κάθε μας εξέλιξη πρέπει να στηρίζεται σε επιστημονικές αρχές. Όταν οι τελευταίες δεν φαίνεται να υπάρχουν πρέπει να τις επινοούμε, όπως επινοούμε ό,τι μας περιβάλλει, ακόμα και τους εαυτούς μας. Η πραγματικότητα πλάθεται, κατά τη βούλησή μας, μόνο και κυρίως, όταν υπάρχουν το Πνεύμα και η Επιστημονικότητα. Να απλωθούμε σε κάθε επιστημονικό πεδίο και να πάρουμε ό,τι καλύτερο, ώστε να ανυψωθούμε μέχρι το Απόλυτο, αλλά με τον σωστό τρόπο.

Ο σοφός καθηγητής Λίνος Μπενάκης είχε διαρκώς την έγνοια να μείνει το έργο του και να συνεχιστεί από τις επόμενες γενιές. Δεν ήταν ένας μικροπρεπής άνθρωπος που τον ενδιέφεραν τόσο τα χρήματα και οι απολαύσεις. Ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος των Γραμμάτων, του Πνεύματος και της Επιστήμης. Για εμένα ήταν και θα είναι για όσο ζω το απόλυτο πρότυπο, εκείνος στον οποίο ήθελα πάντα να μοιάσω. Όλη μου η δράση και η γραφή αντλούν δύναμη από τη μορφή και τα έργα του μεγάλου ανδρός, που πάντα ήταν και θα είναι το άλας της γης. Αιωνία και αξιομακάριστη η μνήμη του.

Κατελής Βίγκλας

26 Οκτωβρίου 2022