Κατελής Βίγκλας, «Κυνικοί φιλόσοφοι. Οι ριζοσπάστες αρνητές των κοινωνικών συμβάσεων», ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Περίοδος Β’, τεύχος 151, Ιούνιος 2015, 98-111.

Περίληψη

Το φιλοσοφικό ρεύμα του κυνισμού εμφανίστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. στην Αθήνα. Ιδρυτής του υπήρξε ο Αντισθένης, αλλά ως κατεξοχήν εκπρόσωπός του θεωρείται ο Διογένης ο Σινωπεύς. Οι κυνικοί επεδίωξαν τη γνώση της αλήθειας μέσω ενός τρόπου ζωής σύμφωνα με το ασκητικό ιδεώδες. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν ερημίτες, αλλά έζησαν στο προσκήνιο των μεγαλουπόλεων της αρχαιότητας. Ασκησαν κριτική στην πίστη στους θεούς και επέδειξαν μια αυτοπεποίθηση που απέρρεε από τον ατομικισμό και την άρνηση των κοινωνικών συμβάσεων. Παρά τις υπερβολές και τα καυστικά σχόλιά τους, αναδείχθηκαν με το παράδειγμα και την παρρησία τους σε εξερευνητές των ανθρώπινων καταστάσεων και σε υπερμάχους των θετικών αποτελεσμάτων της ανθρώπινης άσκησης και της εσωτερικής αυτονομίας.

Λέξεις κλειδιά: ασκητισμός, σύμβαση, αυτονομία, ακρότητες, ειρωνεία.

Cynic philosophers. The radical deniers of social conventions

Katelis Viglas

Abstract

The philosophical current of cynicism appeared in the 4th century BC in Athens. Its founder was Antisthenes, but its most eminent representative considered to be Diogenes of Sinope. The cynics pursued the knowledge of the truth through a way of life according to the ascetic ideal. Nevertheless, they were not hermits, but they lived in the center of the big cities of antiquity. They criticized the belief in gods and displayed a self-confidence that resulted from the individualism and the rejection of social conventions. Despite their excesses and their caustic comments, they became, by their example and their parrhesia, explorers of human situations and defenders of the positive effects of human training (ascesis) and internal autonomy.

Keywords: asceticism, convention, autonomy, extremities, irony.